كاربرد روش AHP و GIS در مكان يابي توسعه آتي روستا به عنوان سيستم پشتيبان تصميم گيري روستاي تاريخي كندوان

مقاله حاضر با هدف مكان يابي جهت توسعه آتي سكونتگاه هاي انساني، به مطالعه موردي روستاي تاريخي كندوان، تنها نمونه بازمانده از معماري صخره اي در جهان كه تا به كنون نيز زندگي در آن جريان دارد، مي پردازد. بدين منظور جهت به دست دادن مدلي جهت تحليل گزينه ها براي مديران سطح مياني در پشتيباني تصميم جهت هدايت رشد و توسعه سكونتگاههاي روستايي كشور، تحليل هاي تصميم گيري چند معياره مكاني و از ميان انواع متدهاي آن، فرآيند تحليل سلسله مراتبي را پيشنهاد مي نمايد. با توجه به وجود و اهميت معيارهاي كيفي كه انتخاب آن هادر ارتباط با كاركرد روستاي مورد نظر تعيين مي شوند، و همين طور لزوم تأثير اولويت هاي فكري تصميم گيرندگان (مديران سطح مياني) با توجه به بهره مندي آن ها از تخصص، از طرفي و همين طور اهميت قابل تكيه و دقيق بودن وزن دهي به معيارهاي كمي در ارتباط با گزينه ها، از طرف ديگر، وزن دهي به معيارها در ارتباط با هر گزينه در مورد معيارهاي كمي با استفاده از تحليل هاي فضايي GIS، و در مورد معيارهاي كيفي با استفاده از بررسي نقشه هاي موجود، انجام شده است. در اين ارتباط، اين پژوهش برخلاف اكثر پژوهش هاي موجود در زمينه كاربرد GIS و فرآيند تحليل سلسله مراتبي كه در دو مرحله مجزا، ابتدا از AHP جهت تعيين وزن لايه ها در مرحله اول، و در مرحله دوم هم پوشاني لايه ها در GIS، جهت تعيين مكان هاي بهينه در يك فضاي پيوسته اقدام مي كنند، ابتدا با به كارگيري دانش مدير يا كاربر سيستم اطلاعاتي، به محاسبه سطح مورد نياز جهت توسعه در آينده پرداخته و با به كارگيري همزمان GIS و AHP، در يك فضاي گسسته از ميان گزينه هاي موجود به انتخاب بهترين گزينه مي پردازد.