بررسي ميداني تأثير استفاده از ميكروسيليس بر جلوگيري ازخوردگي ناشي از حملات شيمايي و دوام بتن درحوضچه هاي ته نشيني و هوادهي تصفيه خانه فاضلاب شوشتر

در سازه هاي اصلي تصفيه خانه هاي فاضلاب ، سطوح بتني بطور مداوم در معرض سايش قرار داشته و همچنين مواد شناور و ساينده اي كه با آب حمل مي شوند موجب فرسايش و از بين رفتن تدريجي بتن در سازه هاي مختلف مي شوند . همچنين درصد املاح كلر و سولفات موجود در فاضلاب ، موجبات افزايش خطرات ناشي از آسيب ديدگي بتن در اثر حملات شيميايي ناشي از اين يون ها از جمله خوردگي ميلگردهاي آن را فراهم مي كند.هر چند بتن از اختلاط دانه هاي شن و ماسه ، سيمان و آب تشكيل شده است ولي اغلب نفوذ آب و تركيبات شيميايي، باعث تخريب بتن مي شود.در اين تحقيق از ميكروسيليس در بتن استفاده شد و سپس مقاومت فشاري و ميزان نفوذ پذيري (جذب آب) به ترتيب بعنوان نماد مقاومت فشاري و دوام بتن اندازه گيري گرديد و نهايتا ، ضمن تعيين بهينه ترين ميزان مصرف ميكروسيليس در بتن ، اقدام به مقايسه نتايج آزمايشگاهي بتن هاي تهيه شده با استفاده از ميكروسيليس و بدون استفاده از ميكروسيليس در احداث سازه هاي بتني حوضچه هوادهي و حوضچه هاي ته نشيني تصفيه خانه فاضلاب شوشتر گرديد.