صبر در مثنوي معنوي مولانا (دفتر اول، دوم و سوم)

صبر مقام پنجم از مقامات عرفاني است، پيوسته نيك فرجام است و گنج و ظفر به بار مي آورد. درواقع، صبر كردن بر سختي ها، اگرچه جنبه ي مادّي و نفساني زندگي را نابود مي كند، امّا انسان با آن به معنويّت و حقيقت دست مي يازد. خداوند در آيات متعدّدي از قرآن كريم، درباره ي اين مقام سخن گفته، بندگان مؤمن خويش را به داشتن صبر دعوت نموده است. در احاديث نبويص و ائمّه ي اطهارع نيز صبر، كليد گشايش كارها دانسته شده است. درمقاله ي حاضر، اهميت و نقش صبر در سلوك عرفاني از ديدگاه مولانا در سه دفتر نخست مثنوي، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه به زعم مولانا، صبر عبارت است از رنجِ ناپايدار و خلاف نفسي كه منتهي به خوشي هاي جاودان و لذّت هاي شگرف مي شود.