حكايت پردازي، هوش هيجاني و فرايند خودآگاهي پادشاه در حكايت هاي «هزار و يك شب»

«هزار و يك شب» كتابي چندمليتي است كه ريشه و منشاء آن، افسانه هاي فارسي و برخي داستان هاي هندي است كه در بردارندۀ آموزه هاي سياسي، اجتماعي، اخلاقي، مديريتي و... در قالب حكايت هايي به زباني ادبي است. نويسندۀ اين كتاب براي نشان دادن تاثير و نفوذ كلام ادبي به عنوان كانون قدرت به عنوان كانون قدرت نرم، رويكردي روانشناسي - اجتماعي را در قالب حكايت پردازي به كار مي گيرد. «شهرزاد» به عنوان راوي فكر خود را در قالب حكايت هايي به پادشاه عرضه مي كند. او با تحريك قابليت هايي هيجاني پادشاه، به دنبال اهداف خويش است. شهرزاد در فرآيند قصه درماني پادشاه، سعي دارد پادشاه را با احساسات و عواطف بشري خود روبه رو كند و همچنين شناخت و درك او را نسبت به شيوه هاي رويارويي با مشكلات ارتقا دهد. بر اين اساس، شهرزاد با هدف سازگاري اجتماعي و تصعيد آستانة تحمل و تحريك پذيري پادشاه و نيز كنترل و هدايت رفتار و افكار ملوكانه از طريق حكايت ها، به مديريت هوش هيجاني وي مي پردازد تا پادشاه را از طريق لايه هاي پنهان كلام نمادين و پر توصيف و تصوير خود، متاثر كند. هدف از اين پژوهش اهميت تاثيرگذاري حكايت هاي شهرزاد به عنوان كانوني براي قدرت نرم و تاثير آن در فرآيند خود آگاهي پادشاه نسبت به افكار و رفتار خود است. پيش فرض مقاله اين است كه نويسنده سعي دارد با تكيه بر گذشته نگري و آينده نگري در حكايت ها، پادشاه را آمادۀ شناخت و درك متفاوت از خود دوست داشتن و سازگاري با محيط كند.