كاركرد فعل «نمودن» در متن فارسي هزار و يك شب طسوجي

متن فارسي هزار و يك شب عبداللطيف طسوجي تبريزي كه برگردان «الف ليله و ليله» از عربي است. با نثري زيبا و دلكش فراهم آمده است كه مي تواند الگويي پسنديده باشد براي درست نويسي فارسي معاصر. گويي نويسنده نگاهي به شيوه هاي گوناگون نثر پارسي، از دوره هاي كهن تا روزگار خويش داشته است. با اين همه وي در نگارش اين متن، از شيوه هاي رايج روزگار خويش نيز متاثر بوده است كه اغلاطي در شيوۀ كاربرد افعال است. براي نمونه، وي در اين متن بارها «نمودن» را در غير معناي اصلي و كهن آن كه آشكار داشتن و نشان دادن است، بكار داشته است و آن، آوردن «نمودن» در معني «كردن» است كه اين معني خلاف قاعده و هنجار كاربرد درست اين فعل است. نثر نويسان كهن فارسي تنها زماني «نمودن» را در معني «كردن» بكار داشته اند كه از تكرار مجدد «كردن» در پايان قراين جملات پرهيز كرده اند. در اين مقاله معاني گوناگون استعمال «نمودن» در اين متن با توجه به سير تدريجي آن در نثر و نظم كهن فارسي تا دورۀ نويسنده بررسي و نتايج بدست آمده نمايان شده است