نگرشي تحليلي به شخصيت هاي داستان هزار و يك شب در شعر عبدالرزاق عبدالواحد

هزار و يك شب از داستان هاي اصيل ايرانيست كه به نقل از پادشاه ساساني «شهريار» و روايتگر آن «شهريار» دختر وزير است و بيشتر حوادث داستان در بغداد و ايران به وقوع مي پيوندد و از همين رو تأثير بسيار زيادي بر جهان و ادبيات عربي داشته است. اما برخي از شاعران معاصر عربي موضوع داستان هزار و يك شب و شخصيت هاي آن را دست مايه اي براي خود قرار داده اند تا بتواند با بياني رمزگونه و نمادين از شخصيت هايي همانند شهريار، شهرزاد، سندباد و عبدالله بلخي و غيره فحواي كلام خود را به خواننده انتقال دهند. در اين مقاله سعي شده است كه نمونه اي از اشعار «عبدالرازق عبدالواحد» شاعر زبردست عراقي كه جزو رهروان شعر نوگرايي عراق به شمار مي رود و سروده هاي نغز و دلكش بسياري سروده است نام برد. «عبدالرزاق عبدالواحد» در اشعار خود از داستان هزار و يك شب تاثير زيادي گرفته است؛ اين تاثير در واژگان و ساختار جملاتش به خوبي مشهود است. به شكلي كه شخصيت شهرزاد و سندباد و همچنين شهريار از بالاترين بسامد برخوردار هستند: مثلا شهرزاد در بردارنده مفهوم زيركي و تيزهوشي در محافظت از نفس و فرار از مهلكه گاه ها، و شهريار نماد اجبار و تسلط، و سندباد مضموني از تلاش براي رهايي از ويراني محسوب مي شود. نگارندگان در اين جستار ادبي با روش توصيفي تحليلي به تبيين داده ها مي پردازند.