بررسي نمادين جايگاه زن در داستان هاي هزار و يك شب

زن محوري ترين و اصلي ترين موضوع هزار و يك شب است كه تقريباً در تمام داستان ها نقش دارد و مهمتر اين كه هزار و يك شب اثري است كه خلق آن به يك زن منسوب شده است. بنابراين بررسي نقش زن و جايگاه او در هزار و يك شب موضوعي است كه از ديدگاه هاي مختلف جامعه شناسانه و روان شناسانه قابل بررسي و تفكر است. زن در هزار و يك شب موجودي شرور، عشوه گر، حيله گر، شهوت ران و خيانت كار توصيف شده كه فقط براي فرو نشاندن آتش هوس و شهوت مرد دانسته شده است. شايد بتوان شهرزاد قصه گو را يكي از معدود زنان قصه گويي دانست كه نقش مهمي در شناساندن زنان با پيچيدگي هاي شخصيتي، در هزار و يك شب داشت. تصاويري هر چند افسانه اي اما زيبا از زنان به تصوير كشاندۀ زنان پرهيزكار و پارسا، زنان باهوش، عجوزه ها، كنيزها، زنان ساحر و... ريشة چنين ديد و نگاه منفي نسبت به زنان را بايد در فرهنگ عقايد و باورهاي ملل شرق جستجو كرد. با توجه به فرهنگ و تفكر مردسالار در اين جوامع، و محدوديت ها و محروميت هايي كه زنان با آن روبرو هستند و از بسياري از فعاليت هاي اجتماعي و فرهنگي محرومند. طبيعي است كه به دنبال راه هاي گريز و نجات خود به شيوه هاي مختلف باشند. بنابراين، زايش زن فريبكار نتيجة جور و ستمي است كه جامعة مردسالار بر زن تحميل مي كند. اين پژوهش با رهيافتي توصيفي تحليلي، از روش كتابخانه اي و اسنادي بهره مي برد و بدين ترتيب به بررسي نمادين جايگاه زن در داستان هاي هزار و يك شب پرداخته مي شود.