مقايسه ايمني روش هيدريد فلزي با ساير روش هاي ذخيره سازي هيدروژن بعنوان سوخت در صنعت حمل و نقل

سرعت رو به رشد تقاضاي جهان به انرژي و نيز نياز به كنترل و كاهش آلودگي هاي محيط زيست ناشي از گاز هاي حاصل از احتراق انواع سوخت هاي فسيلي، دانشمندان را برآن داشت تا به سمت استفاده از انرژي هاي پاك تجديد پذير حركت كنند. در بين انواع انرژي تجديد پذير استفاده از سوخت هيدروژن بدليل محصولات احتراق پاك و همچنين نسبت چگالي انرژي زياد به طور خاص مورد توجه دانشمندان قرارگرفته است. اما مسئله اصلي استفاده از اين انرژي پاك، نحوه ذخيره آن است. هيدروژن را به شيوه هاي مختلف در دنيا ذخيره مي كنند. ذخيره به حالت گازي در مخازن گاز فشرده، بصورت مايع در دماهاي بسيار پايين، جذب هيدروژن در مواد ديگر نظير كربن و يا نانو لوله هاي كربني و ... از روش هاي متداول در ذخيره هيدروژن در دنياست. هريك از اين روش ها به دليل شرايط ويژه ذخيره از معايب و يا محاسني برخوردار است اما از ديدگاه ايمني استفاده از هيدريد هاي فلزي در جايگاه بالاتري قرارداشته و به شكل ويژه اي مورد توجه قرار گرفته است. هيدريد فلزي تركيب هيدروژن با موادي با پايه فلز مي باشد. بطور مشخص در اين مقاله به مقايسه وضعيت ايمني روش هاي مختلف ذخيره سازي هيدروژن پرداخته شده است.