نبرد زباني گردآفريد و سهراب

مسألۀ اصلي اين مقاله، كشف و شناسايي ظرافت هاي سخنوري در داستان گردآفريد است. با اين كه بسياري از متون صحنۀ رويارويي و نبرد زباني گفتمان ها و پر از تجربه‌هاي نخبگان ايراني است كه به پشتوانۀ مهارت هاي كلامي مانا شده اند، آثار آنان از نظر بايد و نبايدهاي سخن بررسي نشده است. اين جستار مي كوشد تا نبرد گردآفريد را از نظر فن سخنوري و مهارت هاي ارتباطي بازخواني و رمزگشايي كند. بدين منظور با تكيه بر الگوهاي فارسي زبان به ابزار، اركان و ويژگي هاي سخن مؤثر پرداختيم، سپس با كمك برخي ابزارهاي تحليل گفتمان ويژگي هاي شخصيتي و بازتاب هاي مثبت و منفي آن را در كردار و گفتار گردآفريد و سهراب كشف و دسته بندي كرديم. دستاورهاي اين پژوهش نشان مي دهد كه نبرد گفتمان ها بيش از هر چيز در زبان رخ مي دهد و پيروزي و شكست در گرو زبان داني و بي بهرگي از فن بيان است. ديگر اينكه زبان هر چند استخوان نيست ولي آن اندازه نيرومند است كه استخوان را مي شكند. منظور اين كه سخن گفتن، به مثابۀ جنگيدن است و نبرد زباني گردآفريد مثال خوبي است براي پرداختن به پيش نيازها، اركان و بايد و نبايدهاي سخن و سخنوري در ديگر متون فارسي.