بررسي تطبيقي خانه هاي قديمي و خانه هاي معاصر اروميه

به دنبال رشد فزاينده شهرنشيني در دهه هاي اخير در ايران، تأمين مسكن به يكي از مهم ترين مسائل كشور تبديل شده است. در اين راستا، توليد انبوه مسكن، به عنوان الگويي با مزايايي نظير توجيهات فني، اقتصادي و زماني، مورد توجه جدي قرار گرفته و مجتمع هاي مسكوني را مي توان تجلي كالبدي ايده انبوه سازي مسكن در شهرها دانست. نكته اي كه در بررسي روند ايجاد مجتمع هاي مسكوني در ايران مشاهده مي گردد اينست كه همواره از توجه به اصول و معيارهاي شهرسازي در برنامه ريزي و طراحي غالب مجتمع هاي مسكوني كاسته شده تحقيق حاضر پس از تبيين روند ايجاد مجتمع هاي مسكوني در جهان و ايران، به ابعاد و معيارهاي برنامه ريزي و طراحي مجتمع هاي مسكوني پرداخته است و همچنين مسكوني در جهان و ايران، به ابعاد و معبارهاي برنامه ريزي و طراحي مجتمع هاي مسكوني پرداخته است و همچنين در شرايطي كه نياز به مسكن روز به روز بيشتر مي شود استفاده از زمين جهت ساخت و ساز محدودتر مي شود، ايجاد مجتمع هاي مسكوني ضروري تر به نظر مي رسد. در فرايند اين بررسي، از نظرات ساكنان دونمونه مورد مطالعه براي ارزيابي كمي و يا كمك روش ارزيابي چند معياري استفاده گرديده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه در مجتمع مسكوني متعارف مطالعه شده، محيط مسكوني مطلوب تري نسبت به نمونه بلند مرتبه فراهم شده است. در فرايند امتيازدهي با كمك نظريات ساكنان، تراكم پايين و وجود فضاي باز و سبز و اثرات آن بر كيفيت هاي كالبدي- فضايي محيط، باعث برتري امتياز كلي نمونه متعارف نسبت به بلند مرتبه گرديده است. لذا، شناخت و مطالعه ي اهميت مناطق قديمي و فرسوده شهري به عنوان نيرويي عظيم براي توسعه ي خانه سازي در بخش دروني شهر و بازيافتن اصالت و هويت از دست رفته ي شهر، كمك شاياني به اين امر مهم خواهد نمود. اين مسئله، لزوم رعايت اصول و معيارهاي شهرسازي در برنامه ريزي و طراحي و ساخت مجتمع مسكوني با شناخت قاعده و قانون منديهاي حاكم بر فضاي فرسوده و قديمي شهر اروميه را روشن مي نمايد.