پايداري اجتماعي، فضاي آموزشي و روابط ميان آن دو مطالعه موردي: بررسي اهميت معماري و پايداري اجتماعي بر فضاي آموزشيونمونه موردي: دانشجويان ارشد معماري، دانشگاه پرند

ابعاد توسعه پايدار در برگيرندة خصيصه هاي اجتماعي و اقتصادي و محيطي است كه بيانگر مفهومي موزون و به هم پيوسته در قالب كليتي واحد و داراي تعامل است.و معماري پايدار كه امروزه به همزيستي مسالمت آميز انسان و مصنوعات الحاق مي شود فقط يك اصطلاح نيست بلكه سرشار از حضور انسانهايي است كه نيازمند جامعه اي سالم و پايدار براي خويشند.بخش مركزي زندگي هر فرد،يادگيري ميباشد. . لذا در اين مقاله به كمك تهيه پرسش نامه از مورد مورد مطالعه سعي بر اين است كه اثبات شود تحليل و طراحي محيط ساخته شده نيازمند شناخت انسان، انگيزه هاي او و توجه به چگونگي ارضا اين نيازها به وسيله به دست آوردن درك كامل از فضاهاي آموزشي و بر قراري ارتباط آنها با معماري پايدار و نيز بررسي نياز هاي فضاهاي آموزشي و رسيدگي به آنها در جهت پيشبرد معماري ميباشد. توانايي كودك در درك جهان به طور فعال بسيار مهم ميباشد و كودكان به طور انفعالي اطلاعات را جذب نمي كنند،بلكه آنچه را كه در دنياي پيرامون خود مي بينند و مي شنوند احساس ميكنند و سپس انتخاب و تفسير مي نمايند. در اين پژوهش با هدف ارتباط ميان فضاي آموزشي و پايداري اجتماعي سعي بر اين است كه نشان داده شود كه معماري، هنري است كه ما را در برگرفته است و انسانها بيش از تاثير از فضا از آن تاثير مي گيرند به تبع محيط هاي آموزشي بيشترين اثر و نقش را بر ذهنيت و تمدن سازي جوامع به عهده دارندو بايد اثبات شود كه اصلاح اموزش ايجاد كردن فضاهايي است كه با فعاليت دانش آموز در ارتباط باشد.اين فضاها بايد شرايط مناسبي براي رشد فيزيكي ذهني ،عاطفي و اجتماعي كودكان فراهم آورند.