نقد و بررسي ترجمة اشعار حافظ در بنگلادش

بنگلادش سرزمين مركزي زبان و ادبيات فارسي بسيار كهني است كه زبان فارسي تقريباً شش قرن و نيم (1204-1837م) به عنوان زبان رسمي و دولتي در اين سرزمين رايج بود. در اين مدّت طولاني فرمان‌روايان اين سرزمين در دوران مختلف، ادب پرور و شعر دوست بوده‌اند. به خاطر اين زبان و ادبيات فارسي بر زبان و ادبيات بنگلا بسيار تأثير گذاشته است و مردم بنگلادش گام به گام با متون فارسي آشنا شده است. به همين سبب آثار فراواني از زبان فارسي به زبان بنگلا ترجمه شده است. در بنگلادش اشعار بزرگان شاعران ايران زمين از زمان قديم مورد توجه قرار داشته است و بخصوص اشعار فردوسي، خيام، عطار، سعدي بسيار ترجمه شده است. عارف و شاعر بلند آوازۀ ايران، خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازي يكي ديگر از بزرگان شعر و ادب فارسي است كه در سرزمين بنگلادش مورد توجه قرار گرفته است، بسيار اشعار وي به زبان بنگلا ترجمه شده است و اين كار تا امروز هم ادامه دارد. هدف نگارنده در اين مقاله اين است كه نقد و بررسي ترجمة اشعار حافظ در سرزمين بنگلادش را بررسي كند تا چهرة حافظ در اين سرزمين بهتر نشان داده شود.