بررسي نمادها و نشانه هاي ايراني، اسلامي در بناهاي تاريخي

با الگوي وارداتي برنامه ريزي شهري، بسياري از ساختارهاي فضايي شهر كهن اسلامي كه در سرزمين ايران استقرار يافته بودند؛ دچاردگرگوني شده اند.آنچه كه انسان به عنوان ملاك ارزش گذاري در ذهن خود مورداهميت قرار مي دهدمعيار هاي معنا گرا ومفهومي است . پرداختن به موضوع نماد ونشانه در هر فرهنگ جايگاه شايسته اي دارد كه مطالعه گسترده اي را مي طلبد اما آنچه در اين ميان آشكار است حضور انديشه هاي اسطوره اي وعناصر معنايي كه در تمامي آثارگذشتگان نهفته وحاكي از توجه انسان به عالم ديگر است. " نمادونشانه " به عنوان اصلي ترين تبلور فرهنگي واقعيت هاي بزرگ وجاودانه اي را به نمايش مي گذارند كه قابل توصيف ودرك براي همگان نيستند . بافت هاي تاريخي شهرها ميراث ارزشمند معماري وكالبد به جاي مانده از گذشتگان ماست، شهرهاي كوچكي را درجهان مي بينيم كه به خاطر نمادهاي مشهور خود به سرعت رشد وتوسعه يافته اند. نمادپردازي كه يكي از مباحث مهم در معماري وشهرسازي است در طي دهه هاي اخير دست خوش تحولات زيادي شده است . در نتيجه بررسي هاي انجام شده اين نمادها هر روز كم رنگ تر مي شود . در اين راستا نگارندگان سعي داشته اند تا با بهرگيري از اين نمادهاي ارزشمند معماري وشهرسازي كه اكنون به دست فراموشي سپرده شده اند تقويت وبا ارائه تكنيك هايي در شهر به كاربرده شوند تا بدين سبب جلوه اي تازه به سيماي شهر ببخشند .