سيستم استنباط فازي براي پيش بيني سطح استرس والديني مادران كودكان زير دو سال

در اين مقاله، پس از مروري بر تاريخچه و ضرورت توجه علم روانشناسي به روش هاي فازي، يك مدل نظري براي تبيين وپيش بيني استرس والديني توسط يك سيستم استنباط فازي FIS مدل سازي شده است. سپس كارايي مدل نظري و دقت سيستم استنباط فازي در پيش بيني، با استفاده از داده هاي به دست آمده از 86 مادر كودك زير دو سال بررسي شده است. استرس والديني كه ناشي از مسيوليت ها و دشواري هاي فرزند پروري است با افسردگي، كيفيت رابطه والد - فرزندي، مشكلات رفتاري كودكان و به طور كلي با سلامت روان مادران و كودكان ارتباط دارد. بنابر اين ضرورت طراحي مدل هايي كه بتوانند مجموعه عوامل موثر بر استرس والديني را در نظر گرفته و بر اساس آن ها به تبيين و پيش بيني استرس والديني بپردازند احساس مي شود. از آنجاكه عمده داده هاي اين پژوهش با استفاده از متغيرهاي زباني به دست آمده اند و بنابر اين غير دقيق و فازي محسوب مي گردند و نيز به علت پيچيدگي مدل نظري، در اين پژوهش استفاده از سيستم فازي به روش هاي كلاسيك رايج همچون مدل معادلات ساختاري ترجيح داده شده است. مقايسه داده هاي پيش بيني شده توسط FIS و داده هاي به دست آمده از پرسشنامه استرس والديني نشان داد كه مدل نظري مي تواند استرس والديني را تبيين و پيش بيني نمايد