بررسي نقش گردشگري در توانمندسازي اجتماعي زنان روستاهاي ادغام شده به شهر مطالعه موردي: كوي وهب. شهرستان شوش استان خوزستان

به عقيده پژوهشگران رسيدن به اهداف توسعه پايدار روستايي بدون حضور نيمي از پيكره جامعه روستايي يعني زنان، امري غيرممكن خواهد بود. با وجود اهميت اين موضوع، عوامل اجتماعي و فرهنگي مختلفي مانع از حضور زنان روستايي در عرصه فعاليت هاي اجتماعي ميگردد. ماهيت تحقيق حاضر، كاربردي و روش انجام پژوهش، توصيفي تحليلي و از نوع پيمايشي است. جامعه ي آماري تحقيق، شامل 963 نفر از زنان ساكن در كوي شهيد وهب هستند. نمونه ي آماري، با استفاده از فرمول منطقي كوكران به تعداد 811 نفر، تعيين و براي انتخاب نمونه هاي آماري از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه ي محقق ساخته جمع آوري گرديد. تهيه ي داده هاي مورد نياز اين تحقيق مبتني بر روش ميداني و جمعآوري آن از طريق پرسشنامه صورت گرفته است. تجزيه و تحليل دادههاي جمع آوري شده نيز از طريق بسته نرم افزاري Spss صورت پذيرفته است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان ميدهد كه بين توسعه گردشگري روستايي و ميزان توانمندي اجتماعي زنان روستاي مورد مطالعه رابطه معنيداري وجود دارد، به طوري كه اين رابطه در معيارهاي اعتماد اجتماعي، انسجام و همبستگي اجتماعي، برونگرايي و تعلق مكاني ملموستر ميباشد. تحليل دادهها در سطوح بالاتر نيز نشان ميدهد، بين سن زنان روستايي با توانمندي اجتماعي آنان رابطه معنيداري وجود دارد. همچنين رابطه ي بين سطح تحصيلات زنان روستاي شهيد وهب با ميزان توانمندي اجتماعي آنان نيز معني دار مي باشد.