پايش مكاني زماني تغييرات جزيره حرارتي شهري و ارتباط آن با تغييرات كاربري اراضي و پوشش با ادغام داده هاي اپتيك و حراراتي سنجش از دور

يكي از شناخته شده ترين اثرات توسعه شهر، جزيره حرارتي شهري مي باشد. جزيره حرارتي شهري از معمول ترين پديده هاي شهري اند كه در آنها برخي از مناطق شهري، به خصوص مراكز شهرها چند درجه از مناطق اطراف گرم تر مي شوند. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات كاربري اراضي پوشش و تاثير آن بر روي جزيره حرارتي شهري با ادغام دادههاي اپتيك و حرارتي سنجش از دور مي باشد. بدين منظور از داده هاي ماهواره اي لندست مربوط به يك دوره زماني 30 ساله (از سال 1364 تا 1394) جهت استخراج نقشه هاي كاربري اراضي و تغييرات آن و همچنين دماي سطح زمين استفاده گرديد. براي طبقه بندي تصاوير از الگوريتم بيشترين شباهت و براي محاسبه دماي سطح زمين از الگوريتم تك باندي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان دهنده اين است كه تغييرات كاربري اراضي به نحوي بوده كه اراضي ساخته شده با رشد 62 درصدي و اراضي باير با كاهش چشمگيري مواجه شده اند. كاربري اراضي باير و ساخته شده در تمام سالهاي مورد مطالعه داراي بيشترين دما و كاربري اراضي فضاي سبز و آب داراي كمترين دما مي باشند. بررسي تغييرات دما سطح و كاربري اراضي نشان مي دهد كه تبديل اراضي فضاي سبز به باير بيشترين تغييرات دما در حدود 11.34 درجه را نشان مي دهد. در نهايت پراكندگي مكاني جزيره حرارتي حاكي از آن است كه برخلاف مناطق 21، 18 و 9 كه نسب به گذشته خيلي گرمتر شده اند، خوشه هاي داغي كه در مناطق 2، 5 و 22 قرار داشتند تضعيف شده اند.