واكاوي جهان كودكي و نوجواني در ضرب‌المثل هاي فارسي با تأكيد بر ساز و كارهاي قدرت

پژوهش حاضر به واكاوي جهان كودكي و نوجواني در ضرب‌المثل هاي فارسي با تأكيد بر سازوكارهاي قدرت مي پردازد و نقش زبان را در الگوسازي، شكل گيري و جهت دهي كودكان و نوجوانان بررسي مي كند. رويكرد اين تحقيق را بايد با توجه به ماهيت آن توصيفي - تحليلي دانست زيرا از يك طرف جنسيت گرايي ضرب المثل هاي فارسي را از طريق جمع آوري شواهد زباني متعدد توصيف مي كند و از سوي ديگر به تشريح و تبيين چگونگي و چرايي اين واقعيت مي‌پردازد. داده هاي مورد بررسي نيز، مَثل هايي از زبان فارسي را شامل مي شود كه با تقابل، برتري و اِعمال قدرت در دوران كودكي، ارتباط كلامي و معنايي دارد. مقوله هاي حاصل از واكاوي اين ضرب المثل ها بر تسري جريان قدرت در محورهاي زبان و طبقه و جنس اذعان دارد و تصاوير ارائه شده، اين تصور را كه زبان مجراي اِعمال قدرت و مبناي نابرابري هاي اجتماعي است تقويت مي‌كند. ايدئولوژي هاي حاكم و روابط پنهان قدرت بر اثر كاربرد مستمر در زبان، طبيعي و پذيرفتني جلوه مي نمايند و ناخودآگاه موجب تثبيت و مشروعيت ايدئولوژي هاي موجود در گفتار مي شوند. اين دريافت مي تواند هم بازتاب دهندۀ تبعيضات فرهنگي و اجتماعي در دوران كودكي و به تبع آن، بزرگسالي باشد و هم بازدارندۀ كودكان و نوجوانان در دستيابي به موقعيت هاي مهم و ارزشمند در محيط هاي زيستي و اجتماعي شان.