اخلاق حرفه‌اي ضرورتي انكار ناپذير در رشته مهندسي نقشه برداري

واقعيت آن است كه در جامعه ما و در سال هاي اخير، اخلاق كاري و يا حرفه اي، مشابه فن آوري توسعه پيدا نكرده است و اصولاً آموزش و پرورش و دانشگاه هاي ما هيچ توجه اي به آموزش اخلاق حرفه اي به مهندسين از جمله مهندسين نقشه بردار نكرده اند و بدتر آنكه هيچ برنامه و يا تمايل عملي نيز چه در صنعت و چه در دانشگاه براي تزريق اخلاق به بدنه مهندسي نداريم. اين است كه اين روزها و در هنگام نوشتن اين مقاله شاهد آنيم كه فلان پزشك به جهت آنكه والدين كودكي پول بستري آن را ندارند آمده اند و بخيه هاي آن كودك را كشيده اند كه اين مورد در شبكه هاي اجتماعي دست به دست شده و در مذمت آن همه سخن سر داده اند و حتي وزير بهداشت نيز پي گيري نموده و عاملين اين كار را از شغلشان بركنار نموده است. بنظر مي رسد بايد ريشه يابي كرد و ديد كه منشاء اين تخلفات و اعمال غيرانساني از كجا ناشي مي شوند. برخوردهاي مقطعي و كوتاه مدت هيچگاه تضميني براي توقف بي اخلاقي نمي دهد. لذا برآن شدم كه ابتدا با تعريف پروژه اي پژوهشي در سطح سازمان نقشه برداري و دراز كردن دست ياري به تمامي افرادي كه دستي بر آتش دارند و دلشان به حال رشته مهندسي نقشه برداري مي سوزد، تحقيقي در اين زمينه انجام داده و همچنين با گردآوري و تاليف اين مقاله ضرورت كار را تبيين نموده و به دنبال ريشه يابي و يا حتي رفع اين نقيصه نيز باشم. در اين مقاله شاهد آنيم كه اخلاق حرفه اي بر سه پايه استوار شده است: 1) پاسخگويي مناسب 2) تبعيت از شاخص هاي اخلاقي و ارزشي 3) مسئوليت پذيري فردي و اجتماعي لذا در اين مقاله سعي در بيان ويژگي هاي اساسي يك سيستم پاسخگوئي مناسب به شكايات مشتريان و همچنين شاخص‌هاي اخلاقي و ارزشي در حيطه مسئوليت‌پذيري و ديگر مواردي شده است كه اين موارد چراغ راه ما در تعيين ملاك هاي اخلاق حرفه اي در كار مي باشند.