بررسي و ارزيابي تاثير برنامه ريزي منابع انساني در صنعت جغرافياي گردشگري هزاره سوم

از دهه 1980 تغييرات زيادي در سازمان هاي دولتي و خصوصي به وجود آمد كه باعث تغييرات عمده در ساختارها، سيستم ها و روش هاي مديريتي شد .برنامه ريزي منابع انساني هم از اين قاعده مستثني نبوده و روش هاي ابداع شده در دهه هاي 1970 و 1980 به دليل اين كه بيش از حد مركزگرا بوده و جهت برنامه ريزي براي كاركناني كه در شرايط سخت هستند فاقد انعطاف است .پس نقش اصلاحي برنامه ريزي منابع انساني زماني كه مهارت هاي كاركنان در درجه اول اهميت موفقيت سازماني قرار دارد چيست؟ اين نقش جديد بايستي مناسب شرايطي باشد كه در آن گروه ها و ساختارهاي برنامه ريزي فرموله شده كه در حال اجرا هستند، با توسعه برنامه ريزي و غني سازي مديران صف با مسائل كاركنان ناسازگار باشد. هدف اين مقاله بررسي سير تحول آموزش برنامه ريزي منابع انساني و پيشنهاد اصلاح جهت گيري اصول مفهومي آن جهت انطباق با تقاضاهاي سازماني فعلي، علي الخصوص در بخش دولتي، مي باشد .در اين راه سعي در نشان دادن اين موضوع است كه برنامه ريزي بر پايه يادگيري سازماني قرار دارد و اين كه سود برنده هاي اصلي اين يادگيري بايستي خود مديران باشند.