مدل ها و رويكردهاي بين المللي سازي برنامه درسي آموزش عالي

Models and Approaches of Internationalization of the Curriculum (IOC) in Higher Education

طي ساليان اخير، بين المللي سازي براي موسسات آموزش عالي يك دل مشغولي محوري به حساب مي آيد كه برگرفته از تفكر موسسات و دولت هاي ملي درباره تغيير محيط دانشگاه است. افزايش تقاضا براي تحصيل در سطوح عالي، در هم تنيده شدن اقتصادهاي ملي، گسترش شبكه جهاني و اينترنت و توسعه مبتني بر دانايي، دانشگاه ها را جهت انعكاس واقعيت جهاني تغيير كردن از طريق فرايند بين المللي سازي به چالش كشيده است. از آن جا كه اكتساب و انتقال دانش مهم ترين كاركرد دانشگاه محسوب مي شود. (1992 ,Harare) برنامه درسي به عنوان قلب تپنده موسسات آموزش عالي، حياتي ترين عنصر در فرايند بين المللي سازي است. فرايند بين المللي سازي برنامه درسي مستلزم بيش از يك عبور مفهومي از روش هاي متنوع تفكر و يادگيري است و هدف آن در اين مطلب است كه چگونه گوناگوني هاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و تفاوت دانشگاهها در تاكيدشان بر فرايند ياددهي-يادگيري، مي تواند به روش هاي جديد فكر كردن در مورد موضوعات درسي، برنامه درسي و عناصر اصلي آن شامل اهداف، محتوا، روش هاي ياددهي-يادگيري و ارزشيابي و تلفيق جنبه بين المللي به درون جنبه هاي رسمي و عملياتي آن منتهي گردد. (Monash, 2005) برنامه درسي بين المللي سندي راهبردي است كه عناصر آن به منظور پرورش دانش آموختگاني با صلاحيت هاي بينالمللي، ميان فرهنگي و جهاني در سطوح شناختي، نگرشي و مهارتي طراحي، تدوين و اجرا مي شوند و هدف آن متوجه تمامي دانشجويان اعم از داخلي و خارجي است. در اين راستا، بسياري از مسئولان و پژوهشگران در عرصه آموزش عالي بر آنند تا از ايده ها و فرصت هاي تعيين كننده به منظور افزايش تعاملات ميان مرزي آگاهي يابند و از اين رو معرفي مدل ها و رويكردهاي مختلفي كه در چارچوب آنها بين المللي سازي برنامه هاي درسي دانشگاه ها صورت مي گيرد امري قابل توجه است. به اين منظور در مقاله حاضر تلاش بر اين است تا مدل ها و رويكردهايبين المللي سازي برنامه درسي در آموزش عالي مورد بررسي قرار گيرند.

Internationalization has become increasingly the norm for universities around the world, albeit with International education as ‘an important educational mega-goal .varying interpretations of the term that should permeate the entire educational system. Much of the literature on internationalization of curriculum (IOC) comes from countries having diverse, multicultural urban populations alongside significant numbers of international students ( like Australia and the UK). IOC is located at the intersection between the international and the intercultural and is thus equally relevant for domestic and international student populations.The interpretation and implementation of ideas about the internationalization of curricula are complicated and multi-faceted. The complex and diverse perspectives on IOC reflect two concepts: ‘internationalization’ and ‘curriculum’. These concepts embody contrasting perspectives on issues, including the competition-type and cooperation-type approaches to internationalization, as well as the product and process curriculum models.This article tries to explain eleven models and five approaches about internationalization of curriculum.