اثر روش كاشت مكانيزه و تراكم بذر بر عملكرد و اجزاي عملكرد سورگوم دانه اي

كشت سورگوم با هدف توليد دانه، مي تواند سبب افزايش بهره وري زمين در اراضي كم بازده و توليد دانه براي خوراك دام و نيز صرفه جويي در مصرف آب در مقايسه با كشت ذرت گردد.كشت اين محصول بصورت خطي ورديفي و با الگو هاي مختلف كاشت (فواصل طولي و عرضي متفاوت بذور) امكان پذير مي باشد. الگوهاي مختلف كاشت كه توسط كارنده هاي مختلف ايجاد م يگردد م يتواند سبب تغييرات در دقت كاشت (به دليل نوع موزعماشين كاشت)، ميزان مصرف آب (به دليل جوي و پشته هاي متفاوت) در هكتار و همچنين شاخص سطح برگ (به دليل عرض رديفهاي مختلف و فاصله متفاوت بذور بر روي هر رديف) گردند و در نتيجه بر اجزاي عملكرد سورگوم موثر باشند. تراكم زياد بذر نيز به دليل توسعه برگها در واحد سطح م يتواند سبب مصرف بي رويه بذر بدون افزايش قابل توجه عملكرد گردد. به منظور ارزيابي تاثير روشهاي مختلف كاشت و تراكم بذر بر عملكرد سورگوم دانه اي آزمايشي صورت گرفت. محل اجراي پروژه مركز تحقيقات كشاورزي خوزستان (ايستگاه تحقيقات كشاورزي شاوور) بود. اين پروژه در قالب طرح بلوك هاي تصادفي و به روش كرتهاي خرد شده در سه تكرار اجرا گرديد. كرتهاي اصلي شامل هفت روش كاشت به شرح زير بودند: 1 -كشت يك رديف روي پشته هاي 50 سانتيمتري با رديفكار (S1) 2 -كشت يك رديف روي پشته هاي 60 سانتيمتري با رديفكار (S2) 3 -كشت يك رديف روي پشتههاي 75 سانتيمتري با رديفكار (S3) 4 -كشت دو رديف در دو طرف پشته هاي 75 سانتيمتري با رديفكار (S4) 5 -كشت يك رديف در وسط پشته هاي 60 سانتيمتري با جوي و پشته كار همداني (S5) 6 -كشت دو رديف در دو طرف پشته هاي 60 سانتيمتري با جوي و پشته كار همداني (S6) 7 -كشت در سطح با فاصله خطوط 60 سانتيمتري با خطي كار تاكا (S7) و كرتهاي فرعي نيز شامل سه تراكم كشت شامل 150 ،200 و 250 هزار بذر در هكتار بودند. نتايج پروژه در سال اول نمايانگر اين بود كه تيمار S1 و S2 ضمن افزايش ماده خشك محصول، حجم آب مصرفي را به ميزان قابل توجهي كاهش دادند. از بين تيمارهاي مربوط به خطيكار، تيمار S5 و S6 از نظر كليه شاخص هاي اندازه گيري شده تفاوت معني داري نداشتند. همچنين كشت محصول بر روي زمين مسطح سبب افزايش معني دار كارايي مصرف آب گرديد. مناسب ترين تراكم بذر هم 200 هزار بذر در هكتار بود.