بررسي و ارزيابي وضع موجود مكانيزاسيون كشاورزي و ارائه راهكارهاي توسعه آن (مطالعه موردي: شهرستان رامهرمز)

اين مطالعه در سال 1386 جهت شناخت وضع موجود و ارائه راهكارهاي توسعه مكانيزاسيون كشاورزي در شهرستان رامهرمز انجام گرديد. محدوده مورد مطالعه پنج دهستان (سلطان آباد، رستم آباد، حومه، آزاده و رامشير) محل استقرار مراكز خدمات جهاد كشاورزي وابسته به مديريت جهاد كشاورزي شهرستان رامهرمز با مجموع 315 روستا مي باشد؛ در اين مطالعه ميداني، جهت جمع آوري داده ها و اطلاعات، نمونه گيري به روش خوشه اي وتصادفي ساده انجام گرديد. سطح زيركشت منطقه مورد مطالعه 64210 هكتار بوده كه 56852 هكتار ( 89 %) آن به كشت گندم و جو آبي و ديم اختصاص يافته بود. از 905 دستگاه تراكتور موجود 9/2درصد شش سيلندر و مابقي چهارسيلندر46/5%ازآنها در محدوده عمر اقتصادي قرار دارند، كل تراكتورهاي موجود، توان اجرايي كشت نيمه مكانيزه 41770 هكتار و كشت مكانيزه 29754 هكتار گندم و جو را در زمان مناسب دارا م يباشند علاوه بر اين، براي كشت نيمه مكانيزه و مكانيزه گندم و جو به ترتيب به 328 و 825 دستگاه تراكتور ديگر، بر اساس الگوي موجود نياز مي باشدنتايج نشان مي دهد سطح مكانيزاسيون مربوط به توان تراكتوري 65 /. اسب بخار در هكتار بوده كه لازم است جهت مكانيزه نمودن كشت گندم و جو اين ضريب به 1/40ارتقا يابد. در بررسي ضريب توان اجرايي ماشين هاي بكار گرفته شده در توليد گندم و جو، اكثر ماشين هاي موجود جهت كشت مكانيزه كافي بوده (و حتي اضافه بر نياز بوده كه بيانگر وجود مازاد ادوات به ازاي هر تراكتور در فصل اوج كاري مي باشد) ولي پراكنش اين ادوات در دهستان هاي مختلف نامناسب و در منطقه كمبود گاوآهن قلمي، عميق كار پرسي و كمباين وجود دارد نتايج بررسي كيفي مكانيزاسيون نشان ميدهد كه وضعيت آموزش، خدمات پس از فروش و مديريت اقتصادي ماشين هاي كشاورزي بسيار ضعيف، پراكنش تعميرگاه ها نامناسب، همچنين وضعيت خدمات تعميراتي و لوازم يدكي رضايت بخش نبوده، وضعيت نگهداري و مهارت هاي كاربرد ماشين هاي كشاورزي در حد متوسط ميباشد. از مجموع 11625 زارع داراي زمين كشاورزي، 62/8% آنها داراي اراضي كوچكتر از پنج هكتار بوده و زمين اين زارعين به طور متوسط 7/4 قطعه بوده و لذا پراكندگي، كوچكي و فاصله زياد بين قطعات از موانع توسعه كشاورزي منطقه (به لحاظ خرده پا بودن كشاورزان) به شمار ميروند.