ارزيابي بيشترين عمق آبشستگي در پايين دست دهانه خروجي كالورت با استفاده از مدل توسعه يافته NF-GMDH-PS

در اين مطالعه از روش دسته بندي گروهي داده ها (GMDH) همراه با الگوريتم توافقي نروفازي (NF) جهتتخمين عمق آبشستگي موضعي در دهانه خروجي كالورت استفاده مي شود. شبكه تلفيقي NF-GMDHتوسط الگوريتم جامعه پرندگان (PSO) توسعه داده مي شود. پارامتر هاي موثر بر عمق آبشستگي موضعيشامل سرعت جت خروجي از دهانه كالورت، عرض دهانه كالورت، ارتفاع كالورت براي مقاطع غير دايروي و قطردهانه كالورت در مقاطع دايروي، ارتفاع آب در پايين دست كالورت، قطر ميانه ذرات رسوب و انحراف معيارذرات رسوبي پايين دست دهانه خروجي كالورت و عمق جريان آب بالادست مي باشند. جهت مدلسازي عمقآبشستگي، مدل هاي نروفازي GMDH با استفاده از 5 متغير مستقل بي بعد و 1 متغير وابسته به ترتيب بهعنوان پارامترهاي ورودي و پارامترهاي خروجي آموزش داده مي شوند. عملكرد مدل پيشنهادي NF-GMDH در مرحله آموزش مقادير پارامتر هاي ضريب همبستگي (R) و جذر حداقل مربعات خطا (RMSE) را به ترتيب 0/92 و 2/39 نشان داد. همچنين ضريب همبستگي (R) و جذر حداقل مربعات خطا (RMSE) حاصل شده در مرحله ارزيابي به ترتيب 0/90 و 2/33 بدست آمدند. همچنين تاثير متغير هايورودي شبكه بر روي عمق آبشستگي پايين دست كالورت بررسي گرديد.