نقش فرهنگ در پژوهش هاي معماري

طي چند دهه گذشته مباحث فرهنگي در پژوهش هاي معماري حضور بيشتري داشته اند. اين نكته سبب شده است تا شاخه اي از اين تحقيقات محور فعاليت هاي خود را به اين موضوع اختصاص دهند. اما نكته مهم آناست كه با توجه به گستردگي مباحث فرهنگي و تنوع حوزه هاي نفوذ آن در معماري، محققين مختلف با توجه به نوع ديدگاه خود در خصوص فرهنگ و معماري و همچنين نوع نيازي كه احساس كرده اند، به شيوه هايمختلفي سعي در ايجاد ارتباط ميان آن دو مقوله مهم نموده اند. اين مقاله بيش از همه به دنبال آن است كه باشناخت كليتي از راهكارها و نوع نگاه پژوهشگران به مقوله هاي فرهنگي و معماري، به سياست هاي متداول دربررسي هاي مورد نظر دست يابد. از اين بررسي اينگونه مي توان نتيجه گرفت كه در هر تحقيق، محقق، با درنظر گرفتن بعد خاصي از معماري و محدود نمودن فرهنگ به تعريفي خاص، سعي در رسيدن به نتيجه مطلوبخود نموده است. در مقاله ي حاضر با استفاده از اين روش مي توان به چارچوب كلي در تعريف تكنيك مورداستفاده در پردازش اطلاعات مرتبط با حوزه هاي فرهنگ و معماري، با توجه به نوع نگاه به فرهنگ و حيطه مورد نظر در معماري، دست يافت.