نام هاي خارجي؛ تهديد يا فرصت؟

به بيان ساده، مكان نام خارجي نامي است كه خارجي ها به يك مكان اطلاق مي كنند. در واقع نامي متفاوت با آنچه كه ساكنان يك ناحيه، به زبان محلي، براي يك مكان يا يك عارضه جغرافيايي به كار مي برند. اگرچه استفاده از همه مكان نام ها از حساسيت بالايي برخوردار بوده و نيازمند ملاحظات سياسي و حاكميتي ويژه اي است، اما اين حساسيت در مورد نام هاي خارجي دوچندان مي شود. به مقولة نام هاي خارجي مي توان از دو دريچه تهديد و فرصت نگاه كرد. موافقان استفاده از نام هاي خارجي از آن ها به عنوان عامل تحكيم پيوندهاي تاريخي و فرهنگي و نيز گسترش روابط اقتصادي بين دولت ها و ملت ها ياد مي كنند ولي مخالفان، بر اين باورند كه به كارگيري آن ها به حاكميت سرزميني كشورها خدشه وارد ساخته و زمينه ي منازعات و مناقشات بين دولت ها و ملت ها را فراهم مي سازند. نتيجه عملي اين دو ديدگاه كاملاً متضاد را مي توان در واكنش ها و موضع گيري هاي نمايندگان برخي از كشورها نسبت به كاربرد نام هاي خارجي مشاهده كرد و اين جانب آن را در نشست هاي استاندارد سازي نام هاي جغرافيايي منطقه اي و بين المللي تجربه نموده ام. در اين گفتار ضمن تبيين موضوع نامهاي خارجي با استفاده از مصاديق و مثال هاي عيني، سعي مي شود ديدگاه هاي موجود به صورت علمي مورد مطالعه و بررسي قرار گيرد و نحوه ي مواجهة منطقي با چالش مكان نام هاي خارجي ارائه شود.