رابطه چگالي ودرصد رطوبت وخرده آسفالت در طرح اختلاط مصالح بازيافتي آسفالت و سيمان (مطالعه موردي محور اردكان نايين)

شبكه راههاي هر كشور نقش اساسي در روند رشد اقتصادي و تعيين شاخص هاي توسعه يافتگي مناطق دارد. هزينه سنگين احداث راههاي جديد، خسارتهاي ناشي از خرابي راههاي موجود و نقايص متعدد روش هاي متداول بهسازي، متخصصين روسازي را بر آن داشته كه در جهت اصلاح روش هاي سنتي بهسازي و ارائه روش هاي نوين توأم با نوگرايي و ايجاد مشخصات مطلوب تر از نظر زمان، هزينه، دوام، كيفيت و پارامترهاي جانبي آن در تكاپو باشند. در ايران نيز به دليل اهميت شبكه حمل و نقل جاده اي و نياز به توسعه و رشد اين صنعت، ساليانه منابع زيادي در جهت نگهداري، بهسازي و توسعه شبكه راههاي موجود مصرف مي شود. در اين راستا يكي از موارد با اهميت در امر نگهداري و بهسازي اين راهها، ايجاد روش هاي نوين و كم هزينه و استفاده مجدد از مصالح موجود در سطح راههاي موجود مي باشد . يكي از روش هاي نوين در اجراي روسازي هاي راهها تقويت لايه هاي مختلف روسازي راه مي باشد و يكي از روش هاي تقويت لايه هاي روسازي استفاده از مصالح بازيافت آسفالت و مخلوط كردن آن با سيمان و اجراي آن در لايه اساس روسازي راهها است. در طراحي مخلوط لازم جهت استفاده در لايه اساس آيتم هاي مختلفي اهميت دارند مانند درصد مصالح خرده آسفالت ، درصد سيمان، درصد آب و آزمايش هاي كنترلي مانند مقاومت فشاري و كششي ، كه تعيين درصد رطوبت بهينه مخلوط در آزمايش تراكم با آيتم هاي درصد خرده آسفالت و چگالي خشك مصالح مرتبط مي باشد. اين مقاله به ارتباط بين موارد ذكر شده در تحقيق انجام شده در محور اردكان نايين و علل آن مي پردازد بررسي نشان داد كه با افزايش خرده آسفالت، حداكثر چگالي خشك انواع مصالح هاي مختلف روند نزولي دارند و همچنين نتايج نشان داد با افزايش ميزان خرده آسفالت، درصد رطوبت بهينه مخلوط در حدود 20 افزايش مي يابد.