نقش ساماندهي و احياي بافت متصل به بازار در توسعه پايدار بافت تاريخي كاشان نمونه موردي: ميدان سنگ و خيابان رضاعباسي

استخوان بندي هر بافت تاريخي اغلب از سلسله مراتبي از محورها، ميادين و نشانه ها تشكيل شده است كه در پي خيابان كشي هاي دوره پهلوي مصون نمانده است. عناصر ساختاري جديد بافت كاشان نيز كه از ابتداي قرن اخير بر شهر حادث شدند، داراي خيابان ها و مياديني هستند كه در بخشهايي هر چند ناچيز بر خطوط و گره هاي اصلي بافت تاريخي منطبق است. درصورتيكه حوزه هاي عملكردي و كالبدي حاصل از توسعه هاي جديد، خارج از محدوده بافت قرار دارند. اين انطباق عناصر جديد ساختاري با سازمان فضايي تاريخي در ميدان سنگ )فيض) صورت گرفته است. در ميان ميدان هاي بافت تاريخي كاشان بغير از ميدان كمال ملك، ميدان سنگ است كه از نظر ويژگيهاي كالبدي و دسترسي متمايز از ساير ميادين و گره هاي شهري است. اين ميدان كه ويژگي هاي يك ميدان تاريخي و ارزشمند را داراست از لحاظ موقعيت قرارگيري، يكي از دسترسي هاي اصلي بازار را از طريق خيابان رضاعباسي به بافت اطراف شكل مي دهد. اين خيابان و ميدان دوره پهلوي عملاً با محور بازار ممزوج شده، هرچند كمتر از مزاياي بازار بهر مي برند. در اين پژوهش با توجه به مفاهيم توسعه پايدار شهري، به ارزيابي و تحليل دو مولفه كاربري و كالبدي در محدوده مورد مطالعه پرداخته مي شود و با آسيب شناسي و بررسي مشكلات موجود راهكارهاي متناسب ساماندهي پيشنهاد شده تا از اين طريق مصاديق دستيابي به توسعه پايدار فراهم گردد. با تقويت اين محور و ميدان مي توان به تامل بيشتر بازار با بافت اطراف و توسعه پايدار اين منطقه بعنوان قطب اقتصادي و اجتماعي اميد داشت. به منظور انجام پژوهش از روش توصيفي تحليلي در بستري از مطالعات اسنادي همچنين مشاهدات ميداني متعدد بهره گرفته شده است. و براساس مطالعه طرحهاي جامع و تفصيلي شهر كاشان به اصول كلي ساماندهي بافت و ارائه معيارها و ضوابطي به منظور توسعه پايدار محورهاي مرتبط با بازار پرداخته شده است.