روش هايي براي بيشتر شدن تعاملات اجتماعي در مجتمع هاي تجاري مدرن در راستاي پايداري اجتماعي

فضاهاي تجاري جزو بخش هاي مهم شهرها بوده وعلاوه بر نقش اقتصادي، محلي براي شكل گيري تعاملات اجتماعي بوده است.در گذشته بازار علاوه بر محل انجام فعاليت هاي مختلف اقتصادي ،مهمترين محور فضاييدر حيات اجتماعي شهر بود .اما در طول زمان، جايگاه بازارهاي سنتي در شهرهاي ايران به شدت تضعيف شدهو از طرفي فضاهاي تجاري جديد نيز نسبت به سبك گذشته ناتوان مانده اند و نقش اجتماعي آن ها نسبت به نقش اقتصادي آن ها كمرنگ تر شده است .فضاهاي عمومي شهري نقشي اساسي در برقراري تعاملاتاجتماعي شهروندان ايفا مي نمايند .از ديدگاه عيني و مادي فضاي شهري بستري است كه روابط اجتماعي وحيات مدني در آن جريان مي يابد .فعاليتهاي تفريحي جمعي در فضاي شهري مي تواند يكي از مهمترين بسترهاي ايجاد تعاملات اجتماعي و ارتقاء سطح فرهنگي جامعه باشند .قوام و دوام جامعه به روابط اجتماعي وتعاملات اجتماعي كميت و كيفيت آن بستگي دارد .پايداري اجتماعي نقش مهمي در يافتن راه حل هايي برايتاثير متقابل گروههاي اجتماعي بر هم ايفا مي كند كه مي تواند به خلق راه هاي پايدار زندگي در يك جامعه كمك كند .پايداري اجتماعي در واقع بخش غير كالبدي معماري پايدار است .برآوردن نيازهاي انسان، افزايش كيفيت زندگي او و استفاده از تمام ظرفيتها در بهبود وضع او از اهداف پايداري اجتماعي است .احساس امنيت در چنين فضايي از موثرترين عواملي است كه ميتواند حضور شهروندان در جامعه را بالفعل گرداند .لذاعوامل موثر در ايجاد حس امنيت در مجتمع هاي تجاري بايد مورد توجه خاص قرار گيرد .هدف پژوهش حاضر، جستجوي معيارهاي كالبدي و معنايي مجتمع هاي تجاري به منظور افزايش حس امنيت و ايجاد كانون فعال شهري در راستاي پايداري اجتماعي است. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي با بررسي مفاهيم پايدارياجتماعي، به مطالعه – زمينه هاي تاثيرگذار افزايش حس امنيت در فضاهاي عموم مي پردازد.