بررسي ساختاري جايگاه مسجد در شهرهاي اسلامي با استفاده از نرم افزار GIS نمونه موردي منطقه 5 تهران

اصولا ساختار هر شهر را مي توان خروجي و محصول تفكر، عقيده و جهان بيني ساكنان آن دانست و از آنجا كه ساختار شهرها از اهميت و تاثير بسزايي برخوردار است. امروزه برنامه ريزان براي هر نوع برنامه ريزي با توجه به ايدئولوژي حاكم بر جامعه به طراحي و خلق ساختار كالبدي آن مي پردازند.طي ساليان اخير در شهرهاي كشورهاي اسلامي با توجه به ايدئولوژي حاكم بر آن، به مهمترين عنصر شهر، يعني مساجد توجهي نگرديده است. مساجد، طي اين چند دهه براي انجام فعاليت هاي اجتماعي طراحي نشده اند، و به همين دليل به ندرت مي توانند پاسخگوي نيازهاي اجتماعي باشند و غالبا با كمبود فضا و اغتشاش مواجه بوده و ارتباط فضا و فعاليت هاي مختلف از يك نظم و هماهنگي و سلسله مراتب منطقي برخوردار نيستند. در اين مقاله سعي گرديده با توجه به مسلمان بودن اكثريت مردم ساكن در شهر تهران با استفاده از نرم افزار GIS به تحليل و مشخص نمودن جايگاه مسجد به عنوان مهمترين عنصر جامعه اسلامي پرداخته و ضمن معرفي جايگاه واقعي آن به بيان محجوريت و محو شدن آن در فضاي كالبدي شهر تهران(به عنوان نمونه موردي منطقه 5) اشاره گردد و در پايان با اولويت اقداماتي از قبيل كاربردي كردن مكتب اسلامي، آمايش با محوريت مذهبي، به بهبود اين معضل كالبدي، اجتماعي بپردازيم.