معماري سنتي ايران منبع الهام و آرامش در مجموعه هاي مسكوني معاصر

يكي از چالش هاي مهم در صنعت ساخت و ساز مسكن در ايران، خانه و مسكن مناسب و متناسب با فرهنگ و هويت ايراني است آن چنان كه آرامش لازم براي زندگي فردي، خانوادگي و ارتباطات اجتماعي افراد را فراهم آورد. امروزه با افزايش جمعيت شهرنشيني، خانه هاي حياط دار تخريب و به جاي آنها آپارتمان هايي با حد اكثر ظرفيت و تراكم جايگزين مي شوند. فضاي سبز درون خانه ها، درختان، حوض هاي كوچك آبي خانه هاي سنتي همه نقش خيال را به خود گرفته اند. اين معضل باعث تغيير يا از بين رفتن مفاهيم اصلي در معماري و به طبع آن شهرسازي گشته، اين همه اغتشاش و نابساماني در پلان خانه، كنار هم قرارگيري خانه ها و ايجاد كوچه، محله و در نهايت شكل شهرهاي معاصر همه و همه، ناشي از ناديده گرفتن ديدگاه سنتي است. اين تحقيق با هدف شناسايي، استخراج، بروزرساني اصول معماري سنتي ايراني كه از ديرباز بر پايه شناخت ابعاد وجودي انسان، محيط و طبيعت و توجه به نيازهاي او تدابير متنوع و هوشمندانه اي را در جهت تامين آرامش، احترام به طبيعت و وجود انسان ايجاد نموده، تدوين گرديده است. در اين پژوهش به بررسي نظريات و آثار معماران و انديشمندان سنت گرا و منطقه گرا و سپس مطالعه درباره مسكن مطلوب، اصول درخانه ايراني، مسائل روانشناختي و زيست محيطي حاكم و تاثير گذار بر طراحي مجموعه مسكوني، پرداخته شده است. پرسش اصلي كه اين تحقيق بدنبال پاسخگويي آن است، عبارتست از: چگونگي به كار گيري اصول معماري سنتي، در مجموعه هاي مسكوني متناسب با فرهنگ و هويت ايراني در جهت ايجاد آرامش و سازماندهي خلاق فضا و به صحنه آوردن مجدد خانه هاي دوستدار طبيعت، و الگوي چيدمان متراكم خانه ها به سبك سنتي كه تركيب شده با آپارتمان هاي امروزي است، را ميسر كند؟