توسعه بام سبز در ايران با رويكرد پايداري اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي

امروزه با وجود تشكل هاي دوستدار محيط زيست طبيعت از دست انسان در امان نيست. كشورهاي پيشرفته بيش از هفتادهزار ماده شيميايي مختلف توليد مي كنند كه بيشتر آنها بطور كامل از نظر ايمني آزمايش نشده اند. استفاده نامحتاطانه ازاين مواد ، مواد غذايي و آب و هواي ما را آلوده كرده ، اكوسيستم هايي را كه ما به آنها متكي هستيم، شديداً تهديد ميكند .اين مشكلات كه پس از انقلاب صنعتي با سرعت بسيار بيشتري افزايش پيدا مي كند تنها بخش كوچكي از نتايج حاصل ازرشد بي رويه ي جمعيت و استفاده ي نادرست از منابع طبيعي است. كشور ايران نيز به عنوان كشوري در حال توسعه،نيازمند حركت به سوي توسعه پايدار به منظور تضمين آينده ي نسل فرداست. از جمله راهكارهاي موثر در جهت دستيابيبه توسعه پايدار مي توان به سيستم بام سبز اشاره كرد كه در چند دهه ي اخير در كشورهاي پيشرفته دنيا بسيار موردتوجه قرار گرفته است، اما در كشور ما ايران هنوز آنطور كه بايد و شايد شناخته نشده است. مقاله حاضر به روش مطالعاتكتابخانه اي و با بررسي روش هاي اجرايي خارجي و شرايط اجرا در ايران تدوين شده است و تلاش دارد ابتدا به بيانويژگي هاي بام سبز و ارتباط آن با توسعه پايدار و سپس به ارائه راهكار جهت اجراي بام سبز در كشور بپردازد.