طراحي معماري پايدار دراقليم گرم و خشك بررسي و اهمييت آب در عملكرد بادگيرها

معماري ما از فرهنگ اقليم، مصالح بوم آورد ،همچون گذشته پيروي نميكند.نگرش تك بعدي ما وبعضا زيبايي محور در طراحي معماري و انتخاب مصالح بوم آورد باعث ايجاد پيامدهاي نامطلوب بر فضاهاي معماري و شهري گرديده است. نگاه بوم شناسانه انسان و نوع رويارويي با طبيعت بعد از انقلاب صنعتي، دستخوش تغييرات زيادي شده و حركت به سوي دهكده جهاني باعث شده است علي رغم داشتن مناطق مختلف با اقليم هاي متفاوت به سبكي از معماري رسيده ايم كه يكسان سازي را در پي داشته است. ورود به بحره زماني فعلي كه پيشرفت هاي فني و تكنولوژيكي در عرصه ساختمان روز به روز سرعت ميگيرداين موضوع را كه بايد به ارتباط صحيح ساختمان و محيط پيرامون آن توجه داشت را كمرنگ كرده است. بحث معماري پايدار را مي توان يك آگاهي از بحران هاي زيست محيطي را دانست كه توسعه پايدار وطراحي، بر مبناي اصول و مباني پايداري يكي از نتايج اين آگاهي مي باشد. با توجه به تنوع اقليمي در خاك پهناور ايران ، لزوم شناخت وارائه راه حل هايي در راستاي ارتقاي معماري پايدار با رويكرد معماري بومي وهم ساز با طبيعت، امري ضروري بنظر مي رسد كه در اين مقاله با در نظر گرفتن شناخت اقليم گرم و خشك و در راستاي آن نگاهي به عملكرد بادگير و شناخت راهكارها و عوامل زيست محيطي اين اين اقليم ،اصول و ضوابط معماري بومي سنتي حاكم بر اين اقليم مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است.