بررسي چگونگي بهره گيري از الگوي چهارباغ در دوره معاصر (نمونه تطبيقي:دانشگاه امام صادق -مركز فرهنگي فرشچيان)

A Study of How to Use the Chaharbagh Pattern in the Contemporary Period (Comparative Sample: Imam Sadiq University-Farshchian Cultural Center

دغدغه ارتباط با گذشته و پيوند با معماري سنتي همواره مدنظر معماران معاصر بوده است و هر كدام در تلاش بوده اند تا به نوعي اين زنجير اتصال را حفظ كرده و در جهت تداوم آن بكوشند. همچنين بررسي برخي از الگوهاي معماري ايراني به عنوان عاملي موثر در شناخت سنت و پيوند با آن مي تواند در اين مسير راهگشا باشد. بنابراين ضرورت دارد تا با بررسي الگوي چهار تاي چهار باغ به عنوان نمونه ي موفق در پيوند با گذشته قدم برداريم و با شناسايي ابعاد مختلف اين الگو به بررسي آثار سنتي و معاصر پرداخته و با مقايسه اين دو بتوانيم به نتايجي دست يابيم كه مي تواند قدمي باشد براي آيندگان. روش تحقيق در اين پژوهش تفسيري- تاريخي و جمع آوري اطلاعات، كتابخانه اي - استادي مي باشد. هدف اين مقاله، يافتن نحوه ي استفاده معماران سنتي و معاصر از الگوي چهار باغ و پي بردن به تغييرات اين الگو از گذشته تا كنون و همچنين بررسي چگونگي استفاده ي معماران معاصر از اين الگو معماري ايراني مي باشد. پس از تحليل و بررسي نمونه هاي سنتي(باغ فين كاشان) و معاصر (دانشگاه امام صادق و مركز فرهنگي فرشچيان) اين نتايج به دست آمد كه الگوي چهارباغ در نمونه هاي معاصر و در بعد كالبدي بسيار شبيه به نمونه هاي سنتي و در ابعاد كاركردي و معنايي تا حدودي نزديك به نمونه هاي سنتي مي باشد(در برخي مولفه ها تغييراتي را داشته است).

Concerns about the relationship with the past and the link with traditional architecture have always been contemplated by contemporary architects, and each has been trying to somehow maintain this link chain and try to keep it going .Also, some Iranian architectural patterns can be considered as an effective factor in recognizing and linking the tradition. Therefore, it is necessary to examine the four-dimensional pattern of Chaharbagh as a successful example in relation to the past, and by identifying the different dimensions of this pattern, we will examine the traditional and contemporary works, and by comparing these two we can reach the results that can be taken .For the posterity .The method of research in this research is interpretive-historical and information gathering, library-documentary .The purpose of this article is to find out how traditional and contemporary architects use the ChaharBagh pattern and to find out about the changes in this pattern from the past and how to use contemporary architects of this Iranian architecture model. After analyzing traditional samples (the Fin of Kashan) and Contemporary (Imam Sadiq University and Farshchian Cultural Center), the results showed that the pattern of four gardens in contemporary examples and in the physical dimension is very similar to traditional examples and in dimensions Functional and semantic are somewhat close to traditional ones (some of them have changed).