بررسي انطباق معماري با اقليم با رويكرد توسعه پايدار شهري (مطالعه موردي ايستگاه مهرآباد)

هدف از اين تحقيق بررسي تغييرات دما و بارش ايستگاه هواشناسي مهرآباد تهران و مطالعه انحراف احتمالي آن از حالت نرمال وتآثير و بررسي انطباق معماري با اقليم با رويكرد توسعه پايدار شهري تهران مي باشد. كه در ابتدا تمامي اطلاعات ميانگين حداقل و حداكثر دما هوا و ميانگين باش ماهانه و ميانگين حداقل و حداكثر رطوبت نسبي در 60 سال اخير (1951-2010) را جمع آوري و مورد مطالعه و بررسي قرار داده شد، تمامي اطاعات و داده هاي هواشناسي از سازمان هواشناسي كشور تهيه شده است. در اين تحقيق براي بررسي وضعيت اقليمي و ارائه رهنمودهايي براي انطباق طرح هاي معماري با رويكرد توسعه پايدار از شاخص هايتحليلي مانند: شاخص دمارتن، شاخص آمبرژه، شاخص آمبروتروميك، شاخص اوانز و شاخص ماهاني استفاده شده است. با توجه بهاينكه عمده تغييرات از نوع روند براي دماي سالانه، دماهاي حداقل و حداكثر سالانه افزايشي و در جهت مثبت بوده است. اماتغييرات سري هاي مربوط به بارش نوسانات پي درپي داشته است. بيشترين تغييرات ناگهاني در سري هاي سالانه و فصلي دراوايل دهه 2000 مي باشد كه معني دار نمي باشند. با استفاده از اين اطلاعات بدست آمده به كمك شاخص ها، بررسي ها وتحليل ها مي توان طراحي هايي را انجام داد كه بهره وري و كارايي مناسب تر و بهتري در زندگي ما داشته باشند.