تبيين ارتباط متقابل بين معيارهاي طراحي شهريِ تاثيرگذار در هويت فضاهاي شهري (ميدان توحيد شهر مشهد)

گذر از فضا به مكان يكي از اهداف متعالي برنامه ريزي و طراحي فضاهاي عمومي است. ميدان ها گونه اي از فضاهاي شهري بوده كه محل بروز تعاملات اجتماعي و عرصه درنگ و تمركز بخشي به محيط شهري هستند، از اين رو معناداري اين فضاها در عرصه زندگي شهري سبب تقويت حس مكان و دلبستگي به مكان در بين شهروندان شده و هويت منحصر به فردي براي مكان تعريف مي كند. هدف از اين تحقيق بازشناسي ارتباط متقابل بين معيارهاي طراحي شهري تاثير گذار در هويت فضاهاي شهري به خصوص ميادين شهري است. از اين رو ميدان توحيد مشهد (يكي از قديمي ترين دروازه هاي ورودي شهر و داراي موقعيت استراتژيك نسبت به حرم مطهر) با روش توصيفي و هدف كاربردي مورد ارزيابي قرار گرفته است. به منظور دريافت نظرات كارشناسان از روش دلفي و ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و سپس به تحليل داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل يكپارچه سوات (SWOT) مي پردازيم. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه محيط هاي با كيفيت شهري محصول نظام هاي جامع و چندسطحي از هدايت و كنترل توسعه و طراحي شهري بوده كه در چارچوب تفكر برنامه ريزي شكل گرفته و تكامل ميابند. از اين رو در تبيين معيارهاي كيفي طراحي شهري تاثير گذار در هويت فضاهاي شهري، ساماندهي زمين و فضا با ارتقاي مولفه هاي كالبدي طراحي، سهولت حركت و دسترسي در راستاي توسعه پايدار، پديد آوردن مجموعه اي با ساختار عملكردي گوناگون و كارآمد، ارتقاء پايه هاي اقتصادي، و ساماندهي و بهبود سيما و منظر ميدان، تاثير گذار بوده و مي توانند مارا به هدف تحقيق نزديك كنند؛ هرچند طرح هاي شهرسازي براي اثبات كارايي و مطلوبيت خود نياز به گذشت زماني نه چندان اندك دارند.