بررسي تئوري هاي طراحي ايمن و پيشگيري از جرم از طريق طراحي ساختمان و مجموعه هاي فرهنگي

ناهنجاري هاي اجتماعي و جلوه هاي مختلف جرم و مسائل مرتبط با آن، ريشه در عوامل فردي و محيطي گوناگوني دارد و بر اين اساس نوع واكنش و راهكارهاي پيشگيري و مقابله با جرايم نيز متفاوت است. ازاينرو عده اي از صاحب نظران در تحليل بزه كاري بر اين عقيده اند كه بين بزه كاري و شرايط محيطي رابطه متقابلي وجود دارد. به گونه اي كه گاهي محيط زمينه ساز و تسهيل كننده بزه كاري و در بسياري موارد عامل بازدارنده وقوع جرايم است. از اينرو نقش طراحان كه باديد بازدارنده در مقابل جرم به طراحي مي پردازند بسيار پررنگ، احساس مي شود. اين مقاله با بررسي گزارش هاي تحقيقاتي و مقالات و كتب معتبر به بيان نقش مؤثر طراحي در پيشگيري از وقوع جرم در ساختمان هاي مسكوني و مجموعه هاي فرهنگي مي پردازد. و با اشاره به فرضيات و تئوري هايي كه با لحاظ نمودن آنها در طراحي محيطي باعث كاهش جرم مي شود و سعي در اين دارد كه به اين مقصود برسد كه با طراحي صحيح و استفاده مناسب از فضاهاي كالبدي مي توان ضمن كاهش فرصت هاي بزه كاري سطح امنيت را افزايش داد. مهمترين نتيجه اين رويكرد تغيير در رويه فكري متخصصان معماري و شهرسازي است. تا با نگاهي نو امكان اجراي اصول پيشگيري از جرم را در هنگام طراحي ساختمان يا ساختار شهري فراهم كنند. اين امر از آن جهت مهم است كه رعايت اين اصول مي تواند احساس امنيت شهروندان را افزايش دهد و موجب افزايش رفاه اجتماعي در شهر و رضايت مندي آنان گردد.