سير تحول عملكرد مناره در معماري مساجد ايراني - اسلامي

بشر براي مفاهيم مجرد و امور مذهبي و معنوي از اشارات و هنر هاي مختلف و سنبل ها و نمادهاي گوناگون استعانت جسته است.يكي از عناصر كالبدي و گونه اي معماري مساجد ايراني اسلامي مناره نام دارد.اين نماد به همراه گنبد، سر در و ايوان جزء عناصر اصلي ويژه آثار معماري تاريخي ايران مي باشد.در اين پژوهش سعي مي گردد با روش تحليلي توصيفي سير تحولاين عنصر كالبدي را از زمان ظهور اسلام در ايران در مراحل مختلف و اينكه چگونه عملكرد آن از راهنماييي مسافران دربيابانها و جاده ها تا اضافه شدن به بدنه مساجد و تبديل شدن به يك نشانه مذهبي و در نهايت در قرن حاضر بصورت نمادشهري مورد بررسي قرار گيرد.نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد تغيير نگرش در كاركرد مناره ها از حالت كاركردي بهحالت نمادين يكي از گذارهاي معماري ايراني اسلامي مي باشد كه به مدد خلاقيت و هنر و زيبا آفريني معماران عصر حاضر نهتنها از خاصيت و اثر گذاري مناره كم نكرده است بلكه با اقتباس از كاركردهاي قديمي اين عنصر در نمادها و نشانه هاي شهري با تكنولوژي نوين و ارتباطي پويا نيز سرايت كرده است.