كليدواژه :
رويكرد اجتماعي , آسيب اجتماعي , تهران , كراچي , حاشيه نشيني
چكيده فارسي :
با خاتمۀ قرن بيست و ورود به قرن بيست و يك ، جمعيت شهرهاي جهان به ويژه شهرهاي درحال توسعه ، به گونه اي بي سابقه افزايش يافت .
پيامدهاي رشد بي رويه جمعيت در كشورهاي درحال توسعه ، فقر ، بيكاري ، مسكن نابهنجار و ... بوده است . در پاكستان و ايران نيز ، شهرنشيني
روند شتاباني داشته است . در پاكستان ، اقدامات دولت براي حاشيه نشينان ، هيچ نفعي نداشته است زيرا ميزان مسكن و زمين عرضه شده در
مقايسه با نياز به مسكن بسيار ناچيز است . دركراچي، بزرگترين شهر پاكستان ، رشد شتابان جمعيت به همراه رشد و توسعه بي برنامۀ شهر سبب
شكل گيري محلات زاغه اي در نقاط مختلف شهر و به وجود آمدن مشكلات متعددي شده است (هاديزاده بزاز، 1382 ، 96 - 95 ) . در ايران نيز حاشيه
نشيني بدون نظارت مديران شهري و ناهماهنگي ميان ارگانهاي ارائه خدمات شهري شكل گرفته و در سالهاي اخير افيزايش يافته اسيت . در اين
راستا شهرتهران نيز بالاترين آمار حاشيه نشيني را درميان شهرهاي ايران داراست (حق پناه وارغان وابوذري ، 1382 ، 1 ) . همساني تقريبي شرايط
اين دو شهر به لحاظ جمعيت ، مسائل اقليمي ، مسائل اعتقادي و به ويژه درگيري با مساله حاشيه نشييني و پيامدهاي اجتماعي آن ، بر اهميت
بررسي و مقايسه حاشيه نشيني با رويكرد اجتماعي در آنها تاكيد مي نمايد .
در اين مقاله علل شكل گيري مناطق حاشيه نشين و مشكلات ناشي از آن با رويكرد اجتماعي ، در دو نمونه ذكرشده ، مورد بررسي قرار مي گيرد. روش تحقيق مورد استفاده ، توصيفي مقايسه اي مي باشد . مقاله از نوع مطالعه كتابخانه اي بوده و روش گردآوري اطلاعات ، شامل بررسي منابع مكتوب، جستجو در پايگاه هاي اينترنتي و بهره گيري از كتب ، مقالات و گزارش ها است .
چكيده لاتين :
By the end of the twentieth century and entering the twenty-first century, the population of cities in the world, especially in developing cities, increased unprecedentedly. The consequences of an over-growing population in developing countries are poverty, unemployment, abnormal housing, etc. Also in Pakistan and Iran, urbanization has been a hasty trend. In Pakistan, the government's actions for the marginalized population have had no added value since the amount of housing and land offered is negligible in comparison to the need for housing. In the capital city of Karachi, Pakistan's largest city, the rapid growth of the population, alongside with the unsustainable growth and development of the city, has created slum neighborhoods in different parts of the city and caused many problems. (Hadizadeh Bazaz, 1382, 96-95). Also in Iran, marginalization has also taken place without the supervision of urban managers and inconsistencies between the organizations providing urban services and has increased in recent years. In this regard, the city of Tehran also has the highest marginalization among the cities of Iran. Approximate homogeneity of conditions of these two cities emphasizes the importance of examining and comparing marginalization with the social approach in them in terms of population, climate issues, beliefs, and especially conflict with the issue of marginalization and its social consequences.
In this article, the causes of the formation of marginal areas and its problems with the social approach are examined in the two examples mentioned. The research method used, is comparative descriptive. The article is a type of library research and the method of data collection is reviewing written sources, searching on the Internet and the use of books, articles and reports.
