تبين شاخص هاي آمادگي در مديريت بحران در مديريت شهري (نمونه موردي شهر پاوه)

مديريت بحران همواره با چالش هاي اساسي در ابعاد ارزيابي ميزان آمادگي، پاسخ و بازسازي خسارت هاي ناشي از سوانح مواجه است. امروزه عدم توجه مناسب به شاخصهاي حياتي مديريت بحران در زمينه هاي آمادگي در برابر خطر ميزاندامنه خسارات را در مراحل سه گانه مديريت بحران افزايش داده است. تحقيق حاضر نوشتاري در جهت ارزيابي مهمترين شاخصه هاي آمادگي و دستيابي به يك سري شاخص براي ارتقاء اهداف مديريت بحران مي باشيد . در تحقيق حاضر 100 عدد پرسشنامه در جهت ارائه مهمتري شاخص ها به نظرسنجي مديران شهري درامده و براي محاسبه پايايي از 10 درصدنمونه ها، ابتدا نظريات افراد صاحب نظر جمع آوري و متغيرهاي اصلي تعيير گرديد و روايي آن نيز از روش آلفاي كرونباخاستفاده شده كه ضريب معني داري سئوالات 75% محاسبه گرديده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد شاخصه هاي همچون فناوري سيستم هاي مورد نياز 73/2، برنامه ريزي لجستيك 71/1، درآمد ملي بر حسيب سيرانه 75/7، به هنگام كردن ضوابط و مقررات بر اساس زمان 74/1 و شبكه اعلام خطر 71/9 بالاتري درصد ارزش را در اين بين به خود اختصاص دادند. سرمايه گذاري مناسب در جهت بهينه كردن اي شاخصها در شهرها ميزان خسارات جاني و مالي را در حد چشمگيري كاهش خواهد داد. ايجاد نظام جامع مديريت بحران براي چاره جويي در برابر بحرانها از مهمترين اولويت ها براي تحقق يك مديريت بحران كارآمد و مناسب در شهر پاوه و ديگر شهرهاي كشور اسيت . شاخص ها اصولا يك راهكار براي بحران نيستند، بلكه دريچه اي براي رسيدن به اهداف بلند مدت مديريت بحران جهت كنترل مناسب بحرانها مي باشندتبين شاخص ها ي پاسخگويي در مديريت بحران قدرت، سرعت عمل و ميزان تجربه مارا براي مديريت بحران ها تا حد زيادي افزايش مي دهد.