نقش حياط در خانه هاي دوره ي صفويه در شهر اصفهان

پيشينه تاريخي خانه ايراني در سال هاي بسيار طولاني گواه بر اين ادعاست كه هر خانه بطور معمول از دوبخش – يكي فضاي ساخته شده و محصور، و ديگري فضاي باز – تشكيل شده است و حياط به عنوان يكي ازفضاهاي باز خانه نقش كليدي در خانه هاي سنتي فلات ايران داشته است. تلاش بر آن است تا با بازديد ازامكانات موجود ميداني و آوردن نمونه هاي موردي از گونه هاي مختلف مسكن در يك دوره خاص زماني،ظرفيت كاركردي حياط به عنوان يك فضاي باز در خانه هاي سنتي از سه جنبه اجتماعي، كالبدي و زيستمحيطي مورد بررسي قرار گرفته و سپس مطالب به دست آمده تحليل و بررسي شود تا به جمع بندي نهايي كههمانا از حياط به عنوان يك عنصر اصلي در راستاي هرچه پايدار ساختن خانه است، ياد كرد. در مجموعمي توان بيان كرد كه با توجه به اقليم ها، مسائل اجتماعي و فرهنگي گوناگون موجود در ايران پهناور، حياطمي تواند نقش هاي گوناگون را متناسب با هر يك برعهده بگيرد. رويكرد مقاله تلفيقي از مطالعات مورد پژوهي وكتابخانه اي مي باشد.