بررسي تفاوت بناها در دوره اول و دوم عصر پهلوي در شهر تهران

انسان و فضا هميشه با هم ارتباطي تنگاتنگ داشته اند ، زيرا انسان در فضا زندگي مي كند و با حضور خود توسط فكر و انديشه به فضا نظممي بخشد. در طول تاريخ ، مكان ها و فضاها دستخوش تغييرات قرار گرفتند و با توجه به علايق زيباشناختي انسان و سبك زندگي، او دچارتغييرات معماري شده است. با شروع دوران پهلوي تغييرات اساسي نيز در معماري رخ داد. اگر شروع اين تغييرات را به عنوان معماري معاصر ايران قرار دهيم ، مي توان تقسيم بندي اين دوران را به صورت دوره اول و دوره دوم پهلوي در نظر گرفت. از آشكارترين ويژگي بناها در دورهاول به لحاظ معماري ، تاثير معماري نئوكلاسيك بود ؛ در حاليكه در دوران پهلوي دوم با ركود معماري و رشد شهرنشيني ، گرايش معماريبه سبك بين الملل به عنوان الگويي در سطح جامعه تثبيت گرديد. در اين مقاله تلاش شده تا معماري معاصر ايران كه همزمان با دورانپهلوي است مورد بررسي قرار گيرد. همچنين از آنجاييكه در اين دوران تمركز فعاليت ها و تنوع بسيار سبك هاي معماري در تهران مشاهده مي شود ، مي توان از اين چندگانگي ، دستاوردهاي با ارزشي را كسب كرد.در اين پژوهش با توصيف تفاوت بناها در اين دو دوره و قياس تغييرات در حيطه معماري ، اين امكان فراهم مي آيد تا راهكارهايي جهت شكل گيري جرياني مثبت در حوزه تغييرات ارائه گردد.