تاثير توسعه معماري و شهرسازي پايدار بر صنعت گردشگري

گردشگري به عنوان يكي از مهمترين صنايع حال حاضر در جهان به شمار مي آيد كه بعد از صنعت نفت و خودروسازي در رتبه سوم قرار داشته و از حيث آلودگي به عنوان تنها صنعت بدون دود جهان به شمار مي رود. اين صنعت، امروزه به عنوان يكي ازمهم ترين منابع درآمد در اقتصاد كشورها تبديل شده است كه نه تنها از لحاظ اقتصادي بلكه باعث آشنايي يا فرهنگ ها، مبارزه با بيكاري، مفاسد اجتماعي و افزايش رفاه جامعه شده است (Warver, 2003, WTO). و با توجه به اينكه ارتقاء كيفيت زيستپايدار، محوري ترين رويكرد پايداري شهرسازي است. اين ويژگي كه وجوه مختلف اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي وزيست محيطيرا در برمي گيرد، وجه زيست محيطي، از وجوه پايه اي شهرسازي پايدار است، كه به دنبال يافتن راهكارهايي بر پايه ملاحظات زيست محيطي براي تعريف توسعه پايدار است. در اين تعريف، محيط زيست در برگيرنده تقاضاي جمعيت وفعاليت براي اسكان واستقرار سكونتگاه ها، در جهت تأمين نيازهاي ساكنان شهرهاست. محيط زيست شهري، مكان به كارگيري شرايط مناسب تداومحياط اجتماعي است. (ارجمند نيا، 36:1379) در اين تحقيق ضمن بررسي اصول معماري پايدار و آشنايي با مفهوم گردشگري نقش و تاثير معماري و شهرسازي پايدار بر صنعت گردشگري را بررسي مي نماييم.