مشكلات ناديده گرفتن معلولين در فضاهاي معماري

معلولين جسمي حركتي، بخشي از جمعيت همه كشورهاي جهان را تشكيل مي دهند و مانند بقيه نيازمند رفع احتياجات خود در سطح شهر مي باشند. شهر به عنوان مجموعه اي از عوامل مختلف طبيعي و اجتماعي، بايستي به گونه اي طراحي شود تا پاسخگوي نيازهاي همه شهروندان، خصوصا افراد معلول باشد. افراد معلول به عنوان قشري از جامعه، به دليل داشتن نواقص جسمي، نمي توانند به خوبي با محيط اطراف ارتباط برقرار كنند، به همين منظور با مشكلات و محدوديت هايي مواجه هستند. در مقاله حاضر، با هدف بررسي مشكلات ناديده گرفتن معلولين در فضاهاي شهري و معماري كه مورد استفاده اقشار جامعه بويژه معلولين است، براي گردآوري اطلاعات و به دست آوردن نتايج مطلوب و پاسخ مناسب به اين پرسش كه؛ با ناديده گرفتن معلولين در فضاهاي معماري، چه مشكلاتي براي اين دسته از افراد جامعه پيش مي آيد و علت غير فعال بودن و عدم حضور اين دسته از افراد جامعه در اجتماع، چه تأثيراتي بر فرد و جامعه مي گذارد؟ همچنين؛ معماري در حضور اين افراد در جامعه ، چگونه ايفاي نقش مي كند، از تحقيق كتابخانه اي، اعم از: كتاب، مقاله و رساله بهره گرفته شده است. در اين مقاله پس از شناخت معلول و انواع آن، به مشكلات معلولين در جامعه و شناخت فضاهاي شهري و معماري پرداخته شده و اينكه چگونه با ناديده گرفتن افراد معلول در جامعه به مشكلاتشان در جامعه افزوده شده و تأثيرات روحي كه بر آنان گذاشته شده است. از جمله مهمترين مسائلي كه مانع حضور اين دسته از افراد در جامعه مي شود، عدم متناسب بودن فضاهاي شهري است كه باعث حذف تدريجي آنان از فعاليت هاي فردي و اجتماعي شده است. پس از بررسي مسائل موجود در فضاها و مبلمان شهري، به ارائه راهكارهايي در جهت دسترسي هرچه بهتر آنان و رفع مسائل موجود پرداخته شده كه با مناسب سازي كردن فضاها و مبلمان شهري، مي توان هر نوع مانع موجود بر سر راه معلولين را برداشت. مي دانيم كه افراد كم توان حركتي؛ زمان بيشتري را در خانه هاي خود به سر مي برند، بنابراين لازم است كه خانه هايشان نيز متناسب با نيازهايشان طراحي شده باشد. يكي از بهترين راهكارها براي زندگي بهتر اين افراد، ساخت خانه هاي انعطاف پذير، مي باشد.