تبيين و بررسي روش مينياتور جهت متبلور ساختن معماري سنتي اسلامي (مطالعه موردي: حسن فتحي)

در پژوهش حاضر سعي بر بررسي مينياتور ايراني است و اينكه چگونه با پيروي كامل از مفهوم فضاي منفصل و كيفي توانسته است كه سطح دوبعدي مينياتور را به تصوير از مراتب وجود بدل سازد و بيننده را از افق حيات مادي و غير قدسي به مرتبه اي عالي تر از وجود آگاهي ارتقاء دهد و اين مقاله بر آن است تا با بهره از روش تحقيق تحليلي توصيفي به تعيين روش مناسب جهت متبلور ساختن فضاهاي معماري سنتي بپردازد، كه آيا مينياتور مي تواند روش مناسبي جهت متبلور ساختن فضاهاي معماري سنتي باشد؟ يا جهت متبلور ساختن اين جنس فضاها بهتر است از پرسپكتيو و ديد ذهنيت گرايانه بهره گرفت؟ در نهايت با اين باور كه معماري سنتي اسلامي و نگارگري باني تجلي عالم مثل مي باشند، به اين باور مي رسيم كه مي بايد براي درك بهتر حس فضاهاي معماري سنتي اسلامي از مينياتور ايراني بهره گرفت. اين هنر بيان كننده اسرار صغير مي باشد و در حالي كه معماري سنتي اسلامي اشاره به اسرار كبير دارد بدين معني كه اسرار صغير مريد را آماده براي درك اسرار كبير مي كند.