بررسي فرآيند توسعه مسكن سازي با لحاظ كردن بعد رفتار اجتماعي و فرهنگي در سنجش ميزان رضايت مندي افراد

با نگاهي اجمالي به كيفيت فضاي زندگي امروز، باكمبودهايي مواجه مي شويم . منظور از كمبودها ،عناصرفيزيكي فضا نيستند، در واقع نوعي بي خانماني و از بين رفتن احساس هويت است كه با حضور در مكان ،حسمي شود. عدم شناخت صحيح فرهنگ منطقه اي ، توجه نكردن به حس دروني انسان و درك تصوير ذهني ازحس مكان ،از عواملي هستند كه موجب مي شوند طراحان نتوانند فضايي با كيفيت مطلوب ايجاد كنند. مردمنسبت به محدوديت هاي فرهنگي محيط خود كه به رفتارهاي روزمره آن ها تحميل مي شود آگاهي كاملندارند. هنجارها يا خواسته هاي مشترك تعيين كننده اثر فرهنگ بر افراد هستند. نتيجه مهم فرآينداجتماعي شدن براي افراد، توانايي دريافت نگرش ها و رفتارها و معاني محيط فرهنگي است.در هر حال كيفيتفضايي محيط ساخته شده در تامين تعامل اجتماعي وبازفرهنگي ، بسيار موثر است.با توجه به مسئله ، مي توانبا لحاظ كردن فرهنگ آن منطقه ودستيابي به الگوهايي براي كيفيات فضايي گذشته در زندگي امروز ازمشكلات بوجود آمده ي رهنگي،اجتماعي،رواني... كه منجر به بي هويتي و نوعي گم شدگي انسان امروز شده،جلوگيري كرده و ميزان رضايت مندي ساكنين را از فضاي زندگي بالا برد.