بررسي راهكارهاي مديريت مصرف انرژي در چرخه عمر ساختمان صفر انرژي

اعمال مديريت انرژي در بخش ساختمان داراي بيشترين توانايي براي كاهش تقاضاي انرژي و انتشار گازهاي گلخانه اي است. اين مسئله با توجه به رشد روز افزون مصرف از يك سو و كاهش ذخاير منابع تجديد ناپذير انرژي از سوي ديگر، ضرورت تامل بيش از پيش مديريت مصرف انرژي را يادآور مي شود. در اين مسير بيشترين توجه به مديريت در دوران بهره برداري ساختمان معطوف گرديده است و مفهوم ساختمان انرژي صفر محصول اين تفكر بوده است. ليكن توجه به چرخه عمر ساختمان شامل فاز ساخت، بهره برداري و تخريب، اهميت مصرف انرژي در هر مرحله را از ديدگاه ملي بهتر مشخص مي سازد. عمر كوتاه ساختمان در ايران، همراه با اتلاف انرژي فوق العاده اي است و بنابراين تلاش براي ساخت يك ساختمان صفر انرژي با عمركوتاه يك تناقض ذاتي را به همراه دارد و ضررهاي جبران نشدني را از نگاه ملي نشان مي دهد. از اين روي توجه به چرخه عمر ساختمان ها رويكرد جامع تري به مسئله ساختمان هاي صفر انرژي خواهد داد. به اين سبب، در اين مقاله با تشريح مفهوم انرژي نهان در هر مرحله از چرخه عمر ساختمان شامل فاز توليد و حمل ونقل و ساخت، بهره برداري و تخريب، روشهاي مختلف مديريت مصرف انرژي در هر يك از مراحل چرخه عمر ساختمان صفر انرژي مورد بررسي قرار خواهد گرفت. روش- هايي با انرژي نهان كمتر و بهره وري بالاتر به صورت بديهي گزينه هاي مطلوب تري خواهند بود. ليكن تكنيك هاي مختلف به كار رفته جهت طراحي ساختمان صفر انرژي، مي تواند در مواردي سبب افزايش انرژي در فاز پيش از بهره برداري گردد كه اين افزايش با مديريت هزينه هاي بهره برداري در دراز مدت جبران خواهد شد. اين مسئله اين مهم را مشخص مي سازد كه بحث افزايش طول عمر ساختمان هاي صفر انرژي، يك اولويت اساسي از منظر مديريت انرژي به حساب خواهد آمد.