ارائه يك الگوي بهينه كاوي قابليت اطمينان با وجود معيارهاي چندگانه در محيط فازي

افزايش قابليت اطمينان محصولات و خدمات، يكي از مهمترين راه هاي ارتقاي بهره وري و كارايي سازمان ها بوده و نقش مهمي در پيشرفت و توسعه دارد. امروزه قابليت اطمينان در بسياري از صنايع از جمله صنايع دفاعي و هوافضا كاربردهاي بسياري پيدا كرده و به شدت مورد توجه واقع شده است. يكي از راههاي موفقيت در بهبود قابليت اطمينان محصول، استفاده از سيستم هاي موازي و همچنين قطعات مازاد مي باشد. در اين تحقيق، پس از ارائه روابط مربوط به قابليت اطمينان هر يك از اجزا و به تبع آن قابليت اطمينان كل سيستم، با استفاده از روشهاي تصميم گيري با معيارهاي چندگانه، روشي كارآمد براي حل يك مسأله با اهداف افزايش قابليت اطمينان و كاهش هزينه سيستم و با توجه به محدوديت فضا، پيشنهاد شده است. با توجه به عدم وجود قطعيت در اطلاعات موردنياز، از منطق فازي براي حل مسأله استفاده شده است. همچنين الگوي پيشنهادي اين تحقيق، براي يك نمونه كاربردي، استفاده شده و نتايج نهائي آن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.