مدلي براي ماكزيمم سازي قابليت اطمينان سيستم

در طراحي مدارهاي الكتريكي و الكترونيكي كه در آنها، اجزا به شكل يك زير سيستم سري در كنار هم قرار گرفته اند، ميزان قابليت اطمينان سيستم از اهميت بالايي برخودار است؛ زيرا خرابي يك جزء مي تواند باعث از كار افتادن كل سيستم ميشود. در تحقيقاتي كه تاكنون صورت گرفته، روشهاي مختلفي براي افزايش قابليت اطمينان سيستم ها و اجزاي تشكيل دهنده ي آنها ارائه شده است. در اين مقاله با در نظر گرفتن ويژگي بي حافظگي تابع توزيع عمر قطعات الكتريكي و الكترونيكي، فرض شده است كه هر قطعه داراي يك جزء يدكي (با ويژگي مشابه بوده و تابع توزيع عمر هر قطعه وابسته به مكان آن در مدار (سيستم) مي باشد. كليه ي مفروضات مذكور در قالب يك تابع هدف كه يك مدل غير خطي مي باشد، ارائه شده است و هدف آن، ماكزيمم سازي ميزان قابليت اطمينان سيستم است. در ادامه، اين مدل به حالت خطي تبديل شده و در پايان، يك مثال عددي با كمك نرم افزار لينگو حل شده است.