بررسي شكل دهي بي دررويي در همجوشي محصور شدگي لختي

The Investigation of Adiabat Shaping In Inertial Confinement Fusion

يكي از بهترين روش هاي دستيابي به انرژي در آينده، همجوشي به روش محصورشدگي لختي مي باشد. اما ناپايداري ريلي تيلور كه يكي از مهم ترين ناپايداري هاي حاكم بر انفجار داخلي كپسول هاي همجوشي محصور شدگي لختي مي باشد، منجر به كاهش بهره ي انرژي در اين روش مي شود. تئوري شكل دهي بي دررويي با استفاده از پرتوهاي پرشدت ليزر، به منظور كاهش اين ناپايداري ها در كپسول هاي ICF به كار مي رود. شكل بي درروي مطلوب داراي يك بيشينه روي سطح خارجي تر و يك كمينه در نواحي داخلي تر پوسته است. در اين مقاله شرايط لازم جهت دست بابي به مقدار هر چه بيشتر بي دررويي روي سطح خارجي مورد بررسي قرار گرفته و نشان داده مي شود كه با كاهش زمان پيش پالس، مقدار بي دررويي سطح خارجي تر افزايش مي يابد، به شرطي كه توزيع بي دررويي به صورت مطلوب باشد.

Inertial confinement fusion will be one of the best methods of achieving energy in the future. But, Rayleigh- Taylor instability, as the most important instability that occurs during this method, leads to reduction of energy gain. Adiabat shaping theory using high intensity laser beams aims to reduce this kind of instabilities in ICF capsules. The optimum adiabat shape has a maximum on the outer surface of capsule and a minimum in the inner parts. In this article, the condition of having bigger adiabats on the outer surface has been considered and it is shown that bigger surface adiabats need lower prepulse duration if adiabat distribution changes as we want