بررسي و تحليل قابليت اطمينان مدارهاي ديجيتال با استفاده از يك روش آماري

با رشد تكنولوژي و كم شدن اندازه ولتاژهاي مورد استفاده، مدارهاي ديجيتال نسبت به گذشته در برابر خطاي نرم آسيب پذيرتر شده اند. قابليت اطمينان در واقع بيانگر ميزان اعتماد و اطمينان ما به درست كار كردن و خراب نشدن سيستم در حين كار است، بنابراين تضمين قابليت اطمينان مدار و ارزيابي احتمال وقوع خطا در سيستم، يكي از چالش هاي مهم در طراحي نانومتري است. بر اين اساس راههاي مختلفي براي ارزيابي قابليت اطمينان مدارها پيشنهاد شده است. در اين مقاله يك روش آناليز خطاي محاسباتي در مسير اطلاعات ارائه شده است. از اين ديدگاه نرخ خطاي نرم براساس وابستگي به ساختار سلولهاي مدار و تركيب ورودي، مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. در اين روش، يك كتابخانه سلولهاي ساده براي نشان دادن قابليت اطمينان پياده سازي هاي گوناگون مورد استفاده قرار مي گيرد. براساس اين روش، بجاي استفاده از افزونگي؟ يا ساير روشها، طراح مي تواند سلول با قابليت اطمينان بيشتر را از ميان پياده سازي هاي مختلف آن سلول انتخاب كند. در نظر گرفتن قابليت اطمينان به عنوان يك پارامتر مرتبه اول در مراحل طراحي سطح بالا در كنار ساير عوامل، ميتواند به هزينه پياده سازي كمتر و عملكرد بالاتر منجر شود. در اين مقاله تاثير خطاي گذرا بايك خطاي عددي بيان شده است و خطاي عددي (محاسباتي) بايك توزيع گوسي مدل شده است. همچنين ارتباط بين ضرايب مدل خطاي گوسي و نرخ خطا با يك معادله درجه 3 تخمين زده شده است كه نتايج نشان ميدهد اين برازش كاملا مناسب است.